Over mij
Het moment dat ik geraakt werd door de documentaire “Style Wars” in 1985 uitgezonden door de VPRO, herinner ik mij als de dag van gisteren. Na het zien van deze documentaire over de graffiti scene in New York ben ik besmet met het graffitivirus en dit virus is tot de dag van vandaag door mijn bloed blijven stromen.
In Veenendaal, waar ik ben opgegroeid, was ik inmiddels niet meer de enige met een passie voor graffiti. Er bleek als snel een grotere groep jongeren met dezelfde interesse te zijn en ontstonden er verschillende crews. Je status binnen de scene werd destijds bepaald op basis van het aantal tags en pieces die je had gemaakt. Uiteraard zorgde dit tussen ons voor de nodige rivaliteit, een haat-liefde relatie zullen wij maar zeggen. Ondanks de rivaliteit en het elkaar proberen af te troeven, ontstonden er ook hechte vriendschappen. Samen met een aantal vrienden heb ik ergens in 1986 de crew “Night Moves” opgericht. Zoals veel crews destijds draaide het allemaal om (rap)muziek, deejay-ing, breakdancen en graffiti. Het rappen, platen draaien en breakdancen lag mij niet zo, mijn passie was (en is) graffiti. In het begin was het allemaal nog redelijk onschuldig en bleven mijn graffitikunsten beperkt tot het natekenen van pieces die ik in de documentaire voorbij had zien komen. Samen met je vrienden thuis of in het jeugdhonk schetsen in je blackbook. Met je tienertoerkaart in de zomer door Nederland reizen en foto’s maken van graffiti in de grote steden, op treinen en de metro’s in Amsterdam. Het luisteren naar nieuwe muziek. Mooie herinneringen aan een geweldige tijd.
Het duurde echter niet lang voordat ik toch het echte werk wilden gaan proberen. Ik weet nog goed dat ik, na het zien van de film Cobra met Sylvester Stalone, mijn eerste ontwerp “Cobra” maakte en dat ’s-nachts op een elektriciteitshuisje langs het spoor in Veenendaal-West heb gespoten. Het gevoel dat ik voor het eerst stiekem via het raam van mijn slaapkamer met een tas vol spuitbussen naar buiten ben geklommen, zal ik nooit meer vergeten en heeft mij eigenlijk ook nooit meer losgelaten. De spanning van de tocht naar de plek. Het moment dat je de eerste lijnen op de muur zetten en de volgende ochtend teruggaan om het eindresultaat bij daglicht te kunnen zien. Voor veel mensen is dit waarschijnlijk niet te begrijpen, maar voor mij is het in mijn jeugd een belangrijk onderdeel van mijn leven geweest. Sterker nog, tot op de dag van vandaag ben ik overal waar ik kom geïnteresseerd in de graffiti die er te vinden is.
Een graffitiwand leeft, je voelt dat er met passie aan is gewerkt. Mijn liefde voor straatkunst en straatcultuur is de basis voor De Spuitbuskunstenaar. Kunst verbindt, daar ben ik van overtuigd. Vooral rauwe kunst, op straat gemaakt. Als ik met een spuitbus bezig ben wekt dat nieuwsgierigheid op. En dat is precies wat ik wil: een verhaal vertellen door middel van een spuitbus.”
Jan-Henk van Ieperen
Creatief eigenaar De Spuitbuskunstenaar